Пошук

10.06.2021 13:49   Падрыхтаваў: Мікола Гракаў / Фота: Людміла Попка / zelwa.by / Catholic.by

У чацвер на заканчэнне актавы Божага Цела, які сёлета прыпадае 10 чэрвеня, дзе-нідзе захаваўся звычай благаслаўлення ў касцёле зёлак і вянкоў з кветак.

Гэта не столькі літургічная, колькі народная традыцыя.

Людзі прыносяць у касцёл на Імшу мяту, шыпшыну, язмін, расходнік, гваздзікі, чабор, рамонкі, падалешнік, канюшыну, півоні, іншыя зёлкі і кветкі: усё тое, што ў гэты час красуе ў палях і на кветніках.

Сплеценыя вянкі благаслаўляе святар, прамаўляючы адмысловую малітву і акрапляючы іх асвячонай вадой. Запрашаючы людзей да малітвы, святар нагадвае, што прынесеныя вянкі і зёлкі з’яўляюцца сімвалам нашай працы, якую асвячае еднасць з эўхарыстычным Езусам. У супольнай малітве людзі просяць Бога захаваць ад знішчэння і ўсялякай шкоды ўсю прыроду, асабліва сёлетні ўраджай.

Благаслаўлёныя ў гэты дзень вянкі і зёлкі — гэта адначасова і сімвал чалавечай працы, і дароў ад Бога, якія служаць на карысць людзям і ўсім зямным стварэнням.

Паводле старога звычаю, на заканчэнне актавы Божага Цела было прынята благаслаўляць палявыя кветкі і зёлкі, якія адыгрывалі важную ролю ў жыцці людзей. Звычай узнік дзякуючы таму, што першапачаткова на ўрачыстасць Божага Цела людзі аздаблялі падрыхтаваныя на працэсію алтары кветкамі і сплеценымі вянкамі. Пасля працэсіі іх пераносілі ў касцёл, а на заканчэнне святочнай актавы забіралі дадому.

Вянкі і зёлкі, абвязаныя стужкай, было прынята вешаць пры ўваходных дзвярах, на верандзе або каля абразоў.

Лічылася, што яны ахоўваюць дом і яго жыхароў ад розных бедстваў: ад пажару, маланак і ад кожнай шкоды злога духа.

Акрамя таго, зёлкі запарвалі, настойвалі і прымалі ў якасці народных лекавых сродкаў. Іх часам клалі ў труну нябожчыку, а таксама давалі ад хваробаў хатняй жывёле. Благаслаўлёныя зёлкі нельга было проста выкінуць. Іх захоўвалі на працягу года, пасля чаго з пашанай спальвалі і замест старога вянку змяшчалі новы.

Сёння гэты звычай там, дзе ён захаваўся, нагадвае вернікам пра блізкасць да прыроды і пра тое, наколькі моцна чалавек звязаны з усім існым стварэннем Божым.

У сучасным літургічным календары больш няма актавы Божага Цела. Папа Пій ХІІ у 1955 годзе вырашыў, што ў Касцёле застануцца актавы толькі двух самых вялікіх літургічных урачыстасцяў: Пасхі і Божага Нараджэння. Аднак шмат дзе захавалася традыцыя Эўхарыстычных працэсій на працягу васьмі дзён, пачынаючы з урачыстасці Божага Цела, а таксама благаслаўленне вянкоў і зёлак на заканчэнне даўняй актавы.

Просячы Бога благаславіць прынесеныя першыя плады зеляніны гэтага года, маладыя парасткі збажыны, травы, зёлак і кветак, святар моліцца такімі словамі:

«Захавай усё ад засухі, граду, паводкі і ўсялякай шкоды, каб, узрастаючы, яно радавала вока, прыносіла як мага большы плён і спрыяла здароўю людзей і жывёлы». Завяршаецца малітва просьбай аб плёне добрых учынкаў на Божую хвалу ў жыцці вернікаў.

Абноўлена 10.06.2021 13:52
Пры выкарыстанні матэрыялаў Catholic.by спасылка абавязковая. Калі ласка, азнаёмцеся з умовамі выкарыстання

Дарагія чытачы! Catholic.by — некамерцыйны праект, існуе за кошт ахвяраванняў і дабрачыннай дапамогі. Мы просім падтрымаць нашу дзейнасць. Ці будзе наш партал існаваць далей, у значнай ступені залежыць ад вас. Шчыра дзякуем за ахвярнасць, молімся за ўсіх, хто нас падтрымлівае.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Папа Францішак

Спагадлівасць - гэта праява Божай
Міласэрнасці, адзін з сямі дароў Святога Духа