10 снежня моладзь мінскай парафіі святога Яна Евангеліста і святога Максімільяна Кольбэ разам са сваімі душпастырамі зладзіла вечарыну, прысвечаную беларускай паэзіі.
Цёплыя ўсмешкі блізкіх людзей і мілагучная родная мова сагравалі моладзь у халодны снежаньскі чацвер. Адвэнт — гэта ідэальны момант для духоўнага ўзрастання і ўзбагачэння. А што можа кранаць і ўзрушаць душы, як не літаратура?
Ідэя правесці моладзевы вечар, прысвечаны роднай літаратуры, з’явілася даўно, але чакала адпаведнага часу. І ён настаў.
Прыбраная зала, святло ад жывога агню разам з гукамі гітары стваралі вельмі ўтульную атмасферу, а вершы падымалі настрой.
Гучалі вершы такіх вядомых класікаў ці, інакш кажучы, волатаў беларускай літаратуры, як Янка Купала і Якуб Колас. Сабраныя прызнаваліся ў любові да сваёй старонкі праз вершы Алеся Ставера, Рыгора Барадуліна, Уладзіміра Карызны.
Не абмінулі ўвагай і інтымную лірыку. Знакамітая «Зорка Венера» Максіма Багдановіча «ўзышла» падчас вечарыны. Тэма любові была закранута ў вершах Яўгеніі Янішчыц Odi et amo, «Ты пакліч мяне», Змітрака Бядулі «Дазволь».
Таксама слухачы разважалі над тым, што такое шчасце ў аднайменных вершах Казіміра Сваяка і Максіма Танка.
Падчас сустрэчы ўдзельнікі ўспомнілі і радкі з вершаў сучасных паэтаў. Так, ксёндз Уладзімір Марушэўскі SChr чытаў вершы «Прарочае», «Хай зброяй стане праўда і сумленне» парафіянкі Аксаны Ючкавіч.
Шмат вершаў беларускіх паэтаў было пакладзена на музыку. Гэта і «Дзе мой край?» Уладзіміра Караткевіча, «Зорка дзіва» Уладзіміра Някляева, якія душэўна сыграў парафіяльны маэстра ксёндз Алег Шпець SChr. «Белая яблыня грому» Рыгора Барадуліна ў выкананні Валерыі Капыцінай прывабіла сваёй простай прыгажосцю. А падчас гучання «Дачакайся, матуля» некаторыя не маглі стрымаць слёз.
Акрамя таго, удзельнікі падзяліліся сваёй гісторыяй выбару верша для вечарыны. Кагосьці на выбар натхнілі ўспаміны з дзяцінства, іншыя ўбачылі верш выпадкова ў сацсетках. Тым жа, што аб’ядноўвала ўдзельнікаў, была шчырасць у выкананні.
Вечар паэзіі скончыўся і пакінуў пасля сябе шэраг прыемных думак і пачуццяў. Удзельнікі паэтычнай сустрэчы зразумелі: гэта толькі пачатак. А душа патрабуе працягу!
